بررسی تأثیر سینرژیک دگزامتازون و امواج فراصوت با شدت پایین در تمایز استئوژنیک سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش

مقدمه: در این مطالعه تأثیر سینرژیک دگزامتازون (Dexa) و فراصوت با شدت پایین (LIUS) بر تمایز استئوژنیک سلول‌های بنیادی مزانشیمی جدا‌شده از مغز استخوان موش (rMSCs) مورد بررسی قرار گرفت. فرضیۀ تحقیق، امکان وجود اثر سینرژیک دو عامل فوق بر القای تمایز استئوژنیک سلول‌های بنیادی در محیط آزمایشگاهی بود. روش بررسی: دستگاه فراصوت با فرکانس MHz3 کالیبره شد. rMSCs از استخوان‌های ران و ساق پای موش جدا‌ شده و کشت داده شدند. سلول‌ها با هدف خالص‌سازی تا پاساژ سوم پیش‌برده شدند. سلول‌های خالص‌شدۀ پاساژ سوم در دو گروه حاوی دگزامتازون با غلظت 8-10 میلی‌مول و دگزامتازون و فراصوت با شدت 2355 cm / mWدر مد پیوسته و در زمان 5 دقیقه به‌صورت روزانه و تا 14 روز قرار گرفتند در‌حالی‌که گروه کنترل فقط دگزامتازون داشت و هیچ فراصوتی دریافت نکرد. آنالیزهای سنجش فعالیت آلکالین فسفاتاز و روش RT-PCR نیمه‌کمّی برای بیان ژن‌های آلکالین فسفاتاز، استئوکلسین و استئوپونتین به‌ترتیب در روزهای اول، دوم، سوم، پنجم، هفتم، نهم، یازدهم و چهاردهم بعد از تحریک انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که فعالیت آلکالین فسفاتاز در گروه فراصوت و دگزامتازون به‌طور معنی‌داری بیشتر از دگزامتارون بود (005/0p≤) و آنالیز RT-PCR نیمه‌کمّی تفاوت معنی‌داری را در بیان ژن‌های تمایزی در دو گروه نشان داد (005/0p≤). نتیجه‌گیری: این تحقیق بیان می‌کند که دگزامتازون و فراصوت کم‌توان در تمایز استئوژنیک MSCها یک اثر سینرژیک می‌باشد و امکان بقای سلولی را نیز افزایش خواهد داد. واژه‌های کلیدی: دگزامتازون، فراصوت کم‌توان، سلول‌های بنیادی مزانشیمی، تمایز استئوژنیک، اثر سینرژیک